Είναι η πρακτική δύσκολη ή εγώ τη δυσκολεύω;

Παρατηρώ πολλές φορές τους μαθητές μου να παραπονιούνται για μία στάση, παρόλο που δίνονται αμέτρητες παραλλαγές και εναλλακτικές στην πρακτική. Παραπονιούνται ότι πονάει το σώμα τους, ότι δεν αναπνέουν επαρκώς, ότι δυσκολεύονται να παραμείνουν στη θέση.

Ο ασκούμενος νομίζει πως αν δώσει το 110% της προσπάθειας του σε κάθε στάση, θα καταφέρει να προχωρήσει γρηγορότερα.

Είναι στ’αλήθεια έτσι;

Όχι, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο!

Δε σας κρύβω ότι κι εγώ για πολλά χρόνια έκανα το ίδιο λάθος, προσπαθούσα περισσότερο από αυτό που μπορούσα και συνειδητοποίησα ότι το μόνο που έφερνα ως αποτέλεσμα, ήταν να απογοητεύομαι και να μην εξελίσσω στ’ αλήθεια την πρακτική μου, να μην μπορώ να πάω ένα βήμα παρακάτω και να νιώθω στάσιμος χωρίς να ξέρω το γιατί!

Έτσι λοιπόν, πριν από χρόνια απευθύνθηκα στη δασκάλα μου, Έλενα Μουρατίδου, η οποία με μία της φράση με ξεμπλόκαρε.

 “Tο σώμα θέλει χρόνο και χώρο”

Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να βλέπω καθαρά, συνειδητοποίησα πως ο προσωπικός μου στόχος ήταν να αποτελέσω έναυσμα, ώστε οι μαθητές να βιώσουν ακριβώς αυτό το συναίσθημα. Κι έτσι η προσωπική τους πρακτική και η σχέση τους με τον εαυτό τους να πάρει άλλη μορφή . Να δημιουργηθεί μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε αυτούς και το φυσικό τους σώμα, μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ίδιο τους τον εαυτό.

Συνηθίζω να παρομοιάζω τη διαδρομή της πρακτικής με την προσπάθεια να ανέβω ένα βουνό. Για να φτάσω στην κορυφή, θα πρέπει να διανύσω κάθε εκατοστό του βουνού. Κάποιες φορές η διαδρομή είναι εύκολη και κάποιες φορές δυσκολότερη, πάντοτε όμως συνεχίζουμε για να κατακτήσουμε τον στόχο μας. Με αυτό τον τρόπο η πρακτική λειτουργεί υπέρ μας, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της, ανεξάρτητα από το συναίσθημα που μας προκαλεί, το οποίο θα είναι παροδικό.

Εξερευνώντας και εμβαθύνοντας κι άλλο στη γιόγκα συνειδητοποίησα πως η πιο σημαντική σχέση που οφείλουμε να κρατάμε υγιή, είναι η σχέση μεταξύ του μυαλού και του σώματος. Αν το ένα από τα δύο δεν συναργαστεί, τα απολέσματα δεν θα είναι τα επιθυμητά.

Σκεφτείτε πως θα ήταν, αν το μυαλό σας έδινε την εντολή στο σώμα να κάνει αυτό που τόσο επιθυμείτε, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ”δεν μπορώ”, τότε όλα θα ήταν πιο εύκολα.

Είναι μία τεχνική που τη δουλεύουμε πολύ στα μαθήματα!

Τελικά, η πρακτική δεν είναι δύσκολη! Η πρακτική σε βοηθάει να εξερευνήσεις τα πιο όμορφα μοναπάτια και να ανακαλύψεις κι άλλο το σώμα σου. Κινούμαι με επίγνωση και σεβασμό κι έτσι η γιόγκα γίνεται σύμμαχος και όχι αντίπαλος μου!